آیدین عشق ما

یه حس هایی هست...نمیدونی واکنشت بهش طبیعیه یا نه...مثل وقت هایی که از شادی اشک میریزی! خوشحالی و گریه؟! یه وقت هایی حتی اشکی هم در کار نیست ولی عکس العملت غیر طبیعیه! یعنی باید خوشحال باشی ها ولی نیستی....یا گاهی باید ناراحت باشی ها....ولی بازم در کمال تعجب نیستی!؟ شاید تعریف پارادوکس رو تو بزرگ شدن بچه ها بشه بهتر فهمید...کلماتی که دیگه اشتباه تلفظ نمیشه و یهو دلت میگیره...مهارت هایی که ناگهانی کسب میشه ولی خوشحالت نمیکنه...شب هایی که صدای خودم خودم بلدم مسواک بزنم میزنه تو حال احساست!... وقتی مداد تو دست بچه ات درست میچرخه و اشتباه نمیکنه میبینی اصلا ذوق نکردی....وقتی میبینی دیگه تو رنک آمیزی هاش از خط نمیزنه بیرون اصلا هم خوشحال نمیشی....

پنج تا از بهترین دوستان نی نی وبلاگی من: ۱_ فرشته ای به نام آرشیدا http://babygirlarshida.niniweblog.com ۲_شیرین کاری های علیرضا http://alirezanoori.niniweblog.com ۳_نازنین زهرا زیباترین گل هستی http://9085.niniweblog.com ۴_مهراد لبخند زیبای خدا http://mehrad-maleki.niniweblog.com ۵_یسنا جون...خانوم کوچولو http://yasnajoon90.niniweblog.com

چند شب پیش داشتم تو اتاقت برات کتاب می‌خوندم که بخوابی یهو وسط،کتاب خوندن یه نگاهی به زاویه دیدم از اتاقت کردم و خندم گرفت...تو همیشه همه تصورات من رو از بچه داری به هم زدی...و جالب اینکه جوری به هم زدی که من حتی اعتراضی هم نداشتم و پر به پرت دادم...همیشه دلم می خواست اتاق بچم خیلی خلوت باشه با طرح های غیر کارتونی و اسپرت....ولی اتاق تو شد یه اتاق شلوغ نه حداقل با تمی از یک انیمیشن بلکه تلفیقی از همه انیمیشن های محبوبت....و جالب اینکه منی که تو خرید هر جزئی از لوازم خونه حساس بودم بی اعتراض برات اتاقت رو هزار نقش کردم و هرچی خواستی بی مخالفت قبول کردم اتاقی با فرش باب اسفنجی، لوستر توی استور،استیکر و روتختی توماس، چراغ خواب و استیکر ق...

کی گفته همیشه بچه ها از بزرگتر ها یاد میگیرن؟ کی گفته همیشه بچه ها بچگی میکنن و اشتباه میکنن و بزرگ ترها عاقلن و درست برخورد و انتخاب میکنن؟ کی گفته ما آدم بزرگ ها کامل و بی نقصیم و شما بچه ها باید به حرف ما گوش کنید تا یاد بگیرید؟ حداقل خود تو بارها به من یاد دادی که من اشتباه میکنم، که تو می تونی بهتر فکر کنی، که منم یه آدمم با اشتباهاتی که با من هست و تو می تونی باعث بشی بهش فکر کنم، که تو بزرگم میکنی کوچولویی که یه روز بهترین آدم بزرگی میشی که دنیا به خودش دیده ️ اولین باری که اومدی و بهم گفتی دندونم درد میکنه انگار دنیا آوار شد رو سرم....آخه از همون اولین دندونی که درآوردی من بودم و یه تیکه پنبه و سر تو روی زانوهام و هنوز بیست ت...

قاشقم رو تو هوا تکون میدادم و حرف میزدم....داشتم کارایی که عصر با هم کرده بودیم واسه محمد بین شام دونفره مون تعریف میکردم... آخه از اول مهر که تو میری پیش دبستانی ساعت هفت شامت رو میخوری و ساعت هشت و نیم بعد از مسواک میری تو تختت تا برات یکم کتاب بخونم و قبل از ساعت نه میخوابی و بعدش محمد تازه میرسه خونه.... و ساعت نه و نیم بود و من داشتم واسه محمد تعریف میکردم که چطور چرخ و فلک شهربازی شده بودم و تورو تا لبه تخت و مرز سقوط میاوردم و تو از هیجان جیییغ میزدی و هربار خسته میشدم میگفتم سرم درد گرفت و تو هم دستت رو میزاشتی پیشونیم و سوره توحید رو میخوندی که یعنی خوب بشم که بازی رو ادامه بدیم....و آنقدر این بازی رو ادامه دادیم که سوره رو بی غلط ح...

هفته پیش مجبور شدم دندون عقلم رو بکشم! آخرهای ماه رمضون بود...مثل پارسال روزه گرفتن اذيتم کرد و هفته آخر مریض شدم و البته دندونم از وسط های ماه رمضون اذيتم میکرد که گفتم تا تعطیلات عید شروع نشده برم پیش دکترم و همونجور که تصور میکردم برام کشید... تا چند روز جاش درد میکرد و کلا دندون های کنارش هم انگار درد داشتن... انگار اونا هم تحت فشار کشیدن قرار گرفته بودن... با سمت مخالف دندون کشیده شده میتونستم راحت غذا بخورم ولی اون سمت دندون از دست داده کلا تحریک شده بود و هرچی به جای دندون خالی نزدیک تر میشد دردناک تر بود! میدونی یاد چی افتادم؟ یاد آدم ها.. وقتی یکی براش اتفاقی میفته آدم های نزدیک بهش هم باهاش درد میکشن...از عذابش عذاب میکشن...

تو بریز بپاش اسباب کشی یه عالمه آت آشغال دور ریختم....تو بحبوحه زیر و رو کردن دفتر خاطرات و دفتر شعرهای و کتاب هام چشمم به یه ورق کاغذ خورد... وقتی بازش کردم دیدم سال های اول ازدواج نوشتمش یه طرفش نوشته بودم چیزهایی که دارم و به خاطرشون از خدا ممنونم... یه لیست کامل شامل خانواده و همسر و خونه کوچولو و حتی گل های بامبوم و خرس پولیشی که محمد برام خریده بود! طرف ديگه نوشته بودم آرزوهایی که دارم....تا ته لیست که رسیدم دیدم خدا همه شو بهم داده...تو کمتر از ده سال! راستش شوکه شدم.. گريه کردم... خندیدم و شکر کردم... گذشت و گذشت.... تا یکی دوماه بعد از اسباب کشی به خونه جدید... یه روز پشت پنجره اتاق تو داشتم باهات بای بای میکردم که با محمد م...