و یه مرداد شیرین

مرداد نوشت هامون خیلی زیاد شده...سفر شمال قبلی مال مرداد بود...پست قبلی و این پست هم مرداد و پست سفر به شمال بعدی هم مال مرداده...میخواستم همشون رو تو یه پست بزارم ولی خیلی زیاد میشد

گاهی نگران میشم منی که دارم با این همه جزییات خاطراتت رو مینویسم اصلا قراره خونده بشه نوشته هام از طرف تو؟؟نمیدونم...شاید اگه کمتر بود باز یه دوری میزدی توش....شاید هم مثل خودم خاطره باز باشی و دوست داشته باشی همشون رو....به هرحال من که هم از تجربه کردنشون با تو لدت میبرم و هم از نوشتنشون

وقتی بهت میگم بزرگ شدنت رو حس میکنم....برای تو قابل درک نیست....وقتی بهت میگم از رفتنت به خونه رزا واسه بازی ...یا رفتن تا حیاط چه ذوقی میکنم....حتما برات خنده داره ولی...

چند ماه قبل پسرکوچولویی داشتم که اگه دلش میخواست بره خونه رزا و میگفتم برو...میگفت نههه...تو هم باید بیای و اگه من نمیرفتم با همه علاقه و حسرتی که داشت که بره....نمیرفت

بارها تو صندوق دوچرخه ات اسباب بازی رو جا گذاشتی و بهت میگفتم خوب برو خودت بیار....با اینکه شدیدا دوست داشتی باهاش بازی کنی میگفتی با هم...و اگه من قبول نمیکردم...نمیرفتی

الان پسرک من میره یهو بی هوا میگه مامان اجازه میدی برم خونه رزا؟؟و بعد هم تشکر مینه و میره و 1 ساعت بعد با رزا برمیگرده بالا....

گاهی اجازه میگیره بره حیاط بازی کنه...خودش تنهایی....و حتی چند باری شب یادت اومد تو صندوق دوچرخه ات چیزی جا گذاشتی و تو تاریکی تنهایی رفتی پارکینگ و آوردی

تا صدای دزدگیر ماشین رو میشنوی تنهایی میری پارکینگ که با بابا بیای بالا....یه بار حتی من یادم رفت دنبالت بیام و چراغ راه پله رو روشن کنم و متعجب بودم اصلا چطور رفتی

خلاصه این روزها لذت میبرم از این همه استقلال و خیییلی وقته نشنیدم که تو هم میای؟؟؟مامان مریم هم میاد؟؟؟

یه روز که مامان رزا کار داشت و رزا و پوریا رو فرستاده بود بالا

و روزهایی که اجازه میگیری و میری حیاط توپ بازی و دوچرخه سواری میکنی

یه شب خونه خاله مهین ...و دایی محسن که برای گوشی من رم خریده بود و داشت امتحان میکرد و یه عکس از اتاق برای نمونه مینداخت که یه پسرک خووووشحال از ماشین آتش نشانی که مامانش براش خریده به طور اتفاقی پریده تو کادر و شده عکس مورد علاقه من

اون روز تو خونه مهین تا آقایون فوتبال میدیدن ما رفتیم خرید و جز اون ماشین و چند تا اسباب بازی کوچولو دیگه و یه پازل....یه خریدی برات کردم که تو خواب هم نمیدیدم پیدا کنم...

رفته بودیم برات پتو خنک تابستونی طرح کودک بخرم و اصلا هم امیدوار نبودم پیدا کنم چون قبلا تجریش رو گشته بودم و نبود....یهو وسط مغازه چشمت خورد به توماس و ذووووق مرگ....مهین داشت سعی میکرد قانعت بکنه که اون یه روتختیه و ما قراره برات پتوی نرم بخریم....چون عااااشق پتویی بودی که محسن واسه من خریده و برعکس بچگی تا حالا... اون پتو رو مثل نوزاد ها همه جا با خودت میبردی و اصلا به همون خاطر برات دنبال اون حنس نرم بودم...

و بعد مهین با دیدین هیجان من که دست کمی از ذوق تو نداشت متعجب موند که مگه تو اونارو نمیخواستی....و دقیقا پتویی که دنبالش بودم رو نشونم داد....ولی منی که کل تهران رو گشتم و حتی تیشرت توماس رو نتونسته بودم پیدا کنم مگه میشد بیخیال رو تختی بشم....و این شد که خریدیمش و الان شده عشق تو

حتی واسه خواب ظهر هم هرروز میاری اش رو مبل

اون قمقمه رو هم خریدم واسه پیاده روی هات با دوچرخه و انقدر تو خونه باهاش آب زمین ریختی که جمعش کردم

و پسرکی که با باباش رفته آرایشگاه و با جایزه اش برگشته خونه

 از عید شهربازی نرفته بودیم....منم دیدم خیلی براش هیجان داری و گذاشتمش به عنوان جایزه ترک یه عادت نه بد ولی عجیب جدید و 10 تا برچسب ....و خیلی هم خوب جواب داد

همه شارژت رو باید سوار این قطار و یه قطار بزرگ که دور میزنه بشی.....یعنی این رو شاید 10 بار سوار شدی

و جالب اینکه کاملا قوانین رو برعکس قبل رعایت میکنی و نوبتت تموم میشه پیاده میشی و منتظر میمونی تا یه بچه ای سوار بشه و پیاده بشه و دوباره میپری توش

اصلا این هیجان رو ببین....من که حال میکنم با ذوق کردنت

استخر توپ هم دوست داری و دو سانس توش موندی

و خییییس آب اومدی دوباره سراغ قطار کوچولو

ببین چه حااااالی میکنی

دیگه دستم اومده که وسایل دیگه رو کارت نکشم...چون تا شروع به حرکت کنه پیاده میشی سمت دو تا محبوب خودت

وقتی بهت میگم دیگه باید بریم....یهو یاد بقیه وسایل میفتی و از اول همه رو سوار میشی...حتی این هلیکوپتر ها که یادت بود با النا سوار شده بودی

شب ها اگه پارک هم نریم پیاده روی ها برقراره

و اگه یه خاکبرداری ببینیم که چه بهــــــترررر

یادته پارسال هم بهت گفتم که یه پیرمرد کفاش هست و تو هرروز بهش سلام میکنی و بای بای

امسال هم این حال و احوال برقرار بود تا اون شب که یهو رفتی و تو مغازه اش نشستی به گپ زدن

بعد خداحافظی اومدی بیرون و بهت گفتم چرا دست ندادی...گفتی آخه دست هاش کثیفه...گفتم اشکالی نداره ما که همیشه میرسیم خونه دست هامون رو میشوریم...یهو همه مسیر رو برگشتی و رفتی و گفتی دست یادم رفت....و درست بعد دست دادن زود دست هات رو نگاه کردی

ولی اون آقا خیلی دوست داره و ارزشش رو داشت دلش رو به دست بیاری...و الان همیشه تو هم میری

همه ساختمون های نیمه ساز رو هم باید بری اکتشاف کنی

طبق معمول از جلوی لوازم التحریری که بی شباهت به اسباب بازی فروشی نیست رد شدیم و طبق قرار های قبلی فقط میتونستیم نگاه کنیم و دربارشون حرف بزنیم و بعد باهاشون بای بای کنیم!!!

و من نمیدونم چشم های تیزبین تو چطور از بین اوووووون همه برچسب و کاغذ کادو و استیکرها یهو اون دفترچه استیکر توماس رو دید و اون قدر ذوق کردی که خوب برات خریدمش...و اولین ایستگاه اتوبوس نشستی به دل سیر تماشا کردن          

اون روز انقدر خوشحال بودی که رفتم خونه مامان جون کل مدت با دفترچه و مامان جون مشغول نشون دادن و حرف زدن بودین و اصلا شیطونی نکردی

و روزی که تو گروه مهد اعلام کرن میخوان مامان ها رو ببرن یه جایی گردش به انتخاب خودشون....بعد پیشنهادات فراوون دربند انتخاب شد و من به هرکدومشون میگفتم بعد چهار سال اولین باره که بدون آیدین اومدم تفریح هیچ کدوم باور نمیکردن....بهم خوش گذشت و خوش نگذشت....خوب بود حس دوباره بی اضطراب و نگرانی بودن و حس فراق بال....خوب نبود وقتی اون اردک ها و غاز هارو میدیدم و دلم تورو میخواست که با هم باهاشون بازی کنیم

دفتر استیکر چند روزی همه جا میرفت و حتی مهد...و بلاخره یکی از بچه ها رازش رو برات آشکار کرد که میتونی توماس هارو بچسبونی...و هنوز از مهد نرسیده با هیجاااان کامل من و خودت رو حسابی استیکر بارون کردی...منم که اصــــــلا نمیدونستم و خیییلی خوشحال بودم با تو!!!

امشب باز مسافریم و من هنوز پست سفر دو هفته پیش رو نزاشتم....میبینی که دارم تند تند پست میزارم ولی نمیرسم...فکر کنم زیادی دارم وارد جزییات میشم...همه کارهات برام شیرینه و عکس گرفتنی و با دیدن هر عکسی تو آرشیوت باد خاطره اش میفتم و این میشه که همش عقبم

دوست دارم کلوچه کوجولوی شیرینم