آیدین عشق ما

  ازکودکی پرسیدند :وقتی بزرگ شدی میخواهی چکاره شوی؟ گفت :میخواهم خوشحال شوم! گفتند :ظاهرا  تو مفهوم سؤال را درک نکردی. پاسخ داد :چرا، اما گویا شما مفهوم زندگی را درک نکرده اید...   وقتی پارسال پست 3 سال و 3 ماه و 3 روزگی ات رو مینوشتم...مطمئن بودم امسال هم چهار های متوالی زندگیت رو بهت تبریک خواهم گفت ولی...نمیدونستم احساساتم تا این حد متفاوت خواهد بود...انگار سه ها هنوز بوی بچگی دارن و چهار ها بوی بزرگ شدن میدن...نمیدونستم قبل از سه سالگی سعی میکنم دایره واژگانت وسیع تر بشه و بعد از چهار سالگی چنگ میندازم به هر چی بوی بچگی میده...هرچی تعدا پست های این وبلاگ بیشتر میشه من نگران میشم که نکنه هرگز نخونی شون...واسه هم...

پارسال هم درست همین موقع ها بود که برای اولین بار رفتیم پل طبیعت و گفتیم واااای بهارش باید خوشگل باشه از اون بالا درخت های قشنگ عباس آباد رو تماشا کردن و نرفتیم و نرفتیم تا شد دوباره زمستون! کارامون برعکسه دیگه حالا باز هم گفتیم دوباره بریم تا یادمون بیاد بهار که بشه قراره بریم اون بالا باز ولی...من میــــــــــــــدونم نمیشه....بهار که بشه باز شمال رفتن ها شروع میشه و هیچ وقتی واسه تهران گردی نمینونه....قسمت ماست که همیشه پاییز و زمستون تهران رو ببینیم....اما....تهران شهرمونه....پاییز و زمستونش هم قشنگه...کی گفته پایتخت به خاطر شلوغ بودنش قشنگ نیست...مگه میشه خونه آدم قشنگ نباشه...حتی با دود و آلرژی و شلوغی و ترافیک های سنگینی که واد...

وقتی مامان میشی هی باید خودت رو بزاری جای کوچولوت...واسه همین بچه میشی چون دائم باید خودت رو تو شرایط اون تجسم کنی و ببینی تا بفهمی اش...منم همیشه همه سعی ام رو کردم که این کار رو بکنم....یه جاهایی موفق هم شدم، مثل روز عاشورا که بین جمعیت و شلوغی نشستم و هم اندازه تو شدم و دیدم فقط پا میبینی و باید هم حوصله ات سر بره...مثل روزایی که میری دستشویی و همه لوله دستمال توالت رو خیس میکنی و حوله و در و دیورا و من تا میام جوش بیارم یادم میاد میخوای سعی کنی خودت یاد بگیری خودت رو بشوری و این طبیعیه که اولش همه جا خیس بشه...مثل خیلی وقت ها که تونستم و خیلی وقت ها که نتونستم و بعدش که علت یه کاری رو فهمیدم خودم رو سرزنش کردم که چرا بیشتر بچه نشدم که زو...

وقتی بچه داری کیک برای هر مناسبتی و به هر شکلی که باشه ، تبدیل میشه به کیک تولد پر از شمع...مناسبت ها همه تولدی میشه و پر از هیجان و روشن کردن شمع و فوت کردن...حتی بی مناسبت هم کیک میخری که لحظانی پر از صدای جیغ و شادی و خنده رو تجربه کنی....میترسی این آخرین باری باشه که کوچولوت با شمع و فوت کردنش ذوق میکنه و از سری بعد بگه من دیگه بزرگ شدم!...چه جمله ترسناکی!!! 5 آذر تولد عمو امیر بود و برای شام رفتیم خونشون....و تو مسیر کیک هم خریدیم و منم یادم بود از خونه پر از شمعمون شمع هم ببرم...از من بیشتر سپیده عاشق هیجان های فوت کردن شمع توست   فرداش من و تو دوتایی...مهمون پارک ساعی بودیم و خیییلی لذت بردیم از زیبایی های پاییزی و بک...

گفته بودم همه رویای کودکانه مایی؟...گفته بودم دل ندارم بزرگ شدنت رو ببینم؟گفته بودم هرچی  بزرگتر میشی و کمتر دوبله لازم و همه میفهمنت بیشتر دلم میگیره؟...گفته بودم وقتی یه نفس یه داستان رو برامون تعریف میکنی من حواسم میره به روزهایی که با دو تا کلمه کوتاه یه دنیا حرف میزدی؟...گفته بودم وقتی تو بازی هات یه کلمه انگلیسی میگی...وقتی یه سوره کوتاه رو قاطی پاتی میخونی...همون لحظه که ذوق میکنم و بغلت میکنم و قربونت میرم...درســــــــت توی همون لحظه دلم یه دنیاااا میگیره که یه مرحله کودکی دیگه هم ورق خورد و رفت و دیگه برنمیگیرده؟...گفته بودم هر کلمه ای که قبلا اشتباه و شیرین میگفتی وقتی میشنوم دیگه درست تلفظش میکنی....یهو خنده از لبم میپره و غ...

از اون شبی که تو بارون رفتیم پارک ملت و اون هوای مه آلود و درخت های زرد....بدحور دلم یه پارک ملت تو آفتاب میخواست...خوب اگه میخواستم منتظر محمد بمونم که وقت کنه و مارو ببره دیگه هیچ برگ زرد و نارنجی نمیموند و امسال بعد از سالها پاییز تهران رویایی بود...یه پاییز طلایی قبل از اومدن تو عاشق این بودم که پاییز رو بزنیم به جاده چالوس و دیزین...آخه تهران همیشه از شهریور ماه برگ ها به جای نارنجی و زرئ شدن خشک میشدن و شروع میکردن به ریختن ولی امسال پاییز تهران انقدر قشنگ بود که من تو غمرم همچین صحنه هایی ندیده بودم و حتی همه کوچه و پس کوچه ها قشنگ بود چه برسه به پارک ها و درخت های بزرگ و این شد که تصمیم گرفتم همه پارک هارو باهات برم و یه عا...

9 سال شد...اصلا باورم نمیشه....9 سال یه عمره و یه روز برام خیلی خیلی دور بود ولی حالا....به همین سرعت نه سال گذشته...الان دیگه باورم میشه به همین سرعت میشه 20 سال و باز به همین سرعت 20 سالگی تو خواهد شد...اونقدر زود که انگار همش یه خیال بوده...یه خیال شیرین دیشب هی از سرو کولم بالا میرفتی...موهام زیر دست و پات میموند و هی ببشگید!...آخرش گفتم ایدین توروخدا برو با اسباب بازی هات بازی کن و تو گفتی: مامان خیلی خوشحالم یه مامان خوشگل اینجا دارم...محمد ذوق تعریف پسرش از زنش رو کرد...ولی من ساکت نگاهت کردم....تو داری بزرگ میشی...اونقدر بزرگ که بدونی کجا باید چی بگی که کارت راه بیفته...اونقدر بزرگ که بتونی یه جمله بندی کامل با افعال درست داشته با...

گاهی زندگی ات شتاب میگیره...حس میکنی باید بدویی!!عجله داری و نمیدونی چرا...داری میرسی به جایی و نمیدونی وقتش بود یا نه...دوست داری زمان بایسته...دوست داری بیشتر وقت داشته باشی ولی...نمیدونی با اون وقت چطور بیشتر لذت ببری...چطور بیشتر حس کنی حال رو...لمس کنی زندگی رو ...بغل کنی خوشبختی رو... هر روز که بزرگتر میشی من بیشتر میفهمم آرزوی  ایستادن زمان یعنی چی ...بیشتر میفهمم حسرت بوی ناب بچگی از بغل تو یعنی چی...هرروز که کلمات قلبمه سلمبه جدیدی میزنی...بعد بغل کردنت و بوسیدنت و ذوق کردنت...دلم میگیره واسه اون روزهایی که با دو سه تا کلمه ساده یه عالمه حرف میزدی برامون...یه عالمه دوبله داشتم از اون چند کلمه... امسال پاییز با خودم...